Podstawowym narzędziem do sporządzania notatek była tabliczka i dłutko. Początkowo były to tabliczki drewniane,później metalowe, a obecnie aluminiowe oraz wyprodukowane z tworzyw sztucznych.



1. Holenderska drewniana tabliczka rowkowa (bez nazwy), Muzeum Tyflologiczne w Laskach.



2. Włoska tabliczka rowkowa Marsella Mario, Muzeum Tyflologiczne w Laskach.



3. Drewniana tabliczka z wgłębieniami, interlinijna, Perkins Institut model 13, Muzeum Tyflologiczne w Laskach.


Zastąpienie rowków wgłębieniami wraz z pomysłem mijania się punktów wypukłych i wklęsłych zastosowanym w jednostronnych tabliczkach rowkowych: interlinijnych, interpunkcyjnych, było zapowiedzią powstania tabliczek dwustronnych. Główną ich zaletą jest możliwość pisania po obu stronach, bez konieczności przekładania lub wyjmowania kartki.



4. Rosyjska tabliczka dwustronna, interlinijna, "Kontakt", Muzeum Tyflologiczne w Laskach.

Zasada zapisu na tabliczce jest stosunkowo prosta, choć początkującym użytkownikom brajla może przysporzyć pewne trudności. Znaki brajlowskie zapisuje się rozpoczynając od strony prawej i przesuwając ku lewej stronie wersu. Istotną regułą zapisu znaków brajlowskich jest reguła recto - verso. NAUKA BRAJLA.

Dążenie do osiągnięcia ekonomiczności pisma L. Braille'a poprzez oszczędność papieru oraz zwiększenie szybkości pisania zmierzało w kierunku opracowania specjalnych maszyn do pisania brajlem.

Mountbatten Brailler
Brajlowska maszyna do pisania z funkcją notatnika i konwersją na i ze zwykłego pisma UŻYTECZNE LINKI.

Wraz z rozwojem technologii pojawiają się coraz nowsze urządzenia wytwarzające druki wypukłe. Niektóre technologie (jak np. elektroniczne drukarki brajlowskie) są rozwinięciem dotychczasowych metod wytwarzania i powstały po to, aby zwiększyć prędkość wytwarzania druków. Najnowsze technologie pozwalają zaś na wytwarzanie nie tylko znaków brajlowskich, ale także wypukłej grafiki.
Standardowe komputery potrafią za pomocą syntezatorów mowy czytać to, co jest napisane na ekranie komputera. Można na nich zainstalować programy, które przetłumaczą zwykły tekst na postać pisma Braille'a. Po krótkiej chwili od wydania komendy drukowania na drukarce brajlowskiej, otrzymujemy na papierze wypukły tekst brajlowski.
Niektóre treści, aby były lepiej zrozumiałe dla osób niewidomych, warto przedstawić nie tylko w formie werbalnej, ale także w postaci rysunku. Tutaj z pomocą przychodzi jedna z najnowocześniejszych technologii: wytwarzanie kopii wypukłych na papierze mikrokapsułkowym (zwanym także pęczniejącym lub puchnącym).



Do wykonania kopii na papierze mikrokapsułkowym potrzebny jest specjalny papier, na którego podłoże (1) naniesiona jest warstwa mikrokapsułek (2). Przygotowany na komputerze tekst lub grafikę drukujemy na papierze mikrokapsułkowym na zwykłej drukarce (3 - warstwa toneru, atramentu). Następnym procesem jest użycie kopiarki, w której na powierzchnię papieru emitowane jest światło. Pod wpływem dostarczonej energii w miejscach całkiem zaczernionych pochłaniana jest największa ilość energii, co powoduje rozrost mikrokapsułek. W miejscach o różnych odcieniach szarości rozrost mikrokapsułek jest mniejszy. Obszary nie pokryte tonerem pochłaniają bardzo mało energii, więc w tych miejscach nie obserwujemy uwypuklenia.
Na papierze mikrokapsułkowym można więc wykonać dowolny obrazek. Technologia ta została zastosowana do wykonywania map wypukłych, na których opisy wykonane są pismem Braille'a, a np. kontury państw i rzeki są wypukłymi liniami.